Öğretmeni bulutlara dalıp gitmiş Senem’in kulağına doğru hafifçe eğilerek ‘sence uzayda hayat var mı?’ diye fısıldadı. Senem irkilmiş ve birkaç saniyede kiraz kırmızısına dönen yanaklarını gizlemeye çalışarak:

– Çok özür dilerim öğretmenim, şey ben… Ben dalmışım.

Tüm sınıfta yine aniden gülüşmeler başlar başlamaz, Murat öğretmen işaret parmağını dudaklarına götürerek herkesin yine sessizliğe bürünmesini sağlamıştı.

– Gerçekten fikrini merak ediyorum. Atmosferin dışına çıktığımızda yani ekzosferi de aştıktan sonra, uzayın derinliklerine ve henüz insanoğlunun gözlemleyemediği, galaksimizin oldukça uzağına yol aldığımızı düşünsek, sence orada bir hayat belirtisi bulabilir miyiz?

Senem’in gözleri ışıldadı.

– Bunu kesin olarak bilmiyoruz öğretmenim. Ama gerçekten fikrimi merak ediyorsanız, sonsuz evrende başka yaşam formlarının da olabileceğini düşünüyorum.

Murat öğretmen, gülümsedi. Aldığı cevaptan oldukça memnun görünüyordu. Sınıftaki herkes, Murat öğretmenin Senem’e biraz kızacağını düşünürken, onun yüzündeki memnuniyet ifadesi yerini gözlerdeki şaşkın bakışlara bırakmıştı. Murat öğretmen, şaşkın bakışları delen bir ses tonuyla:

– Pi sayısı! Pi sayısı hakkında birkaç cümle ile dersi bitirmek isterim sevgili çocuklarım. Pi Sayısı, matematik bahçesinin en zarif çiçeklerinden biridir. Tarih boyunca matematikçiler, onun sonu gelmeyen ondalık basamaklarını hesaplamak için kafa yormuşlardır. Milyonlarca basamak. Her seferinde o basamaklarda, virgülden sonra tekrar eden bir düzen aramışlar fakat bu çabanın bir karşılığında hala bir sonuca ulaşamamışlardır. Virgülden sonra onun 22 bin basamağını ezbere okuyan ve Guiness rekorlar kitabına geçen Daniel Tammet, onun için ‘her kapıdan pencereden giriyor’ diyen ünlü matematikçi Augustus De Morgan ve hatta 2010 yılında kendi yazdığı bir programla onun 2.7 trilyon basamağını hesaplayan Fransız Mühendis Febrice Ballard…

Tam da o sırada zil çalmaya başladı. Fakat sınıf öyle büyülenmiştir ki kimse yerinden bile kıpırdamamıştı. Murat öğretmen masasına doğru giderken sesini biraz daha yükselterek:

– Sonsuzluk! Ne gizemli bir kelimedir… Bir sonraki ders görüşmek üzere sevgili çocuklarım. Bu konuyu biraz düşünün bakalım. Hepinize beden dersinde iyi eğlenceler diliyorum.

Murat öğretmen sınıftan ağır adımlarla çıkarken, tüm sınıf da bu harika beş dakikanın büyüsünden yavaş yavaş kurtulmuş, spor çantalarını karıştırmaya başlamıştı. Bir kişi hariç. Senem… En son, sınıftan Senem çıkmıştı ve sınıfta ondan başka kimse kalmamıştı. Hızlı adımlarla sınıfının bulunduğu 3. katın koridorundan merdivenlere kadar hızla koştu. Nefes nefese kalmıştı. Son katın merdivenlerini inerken omzunun boş olduğunu fark etti. Spor çantasını sınıfta unutmuştu. Hem de bunca yol almışken. Çok geç kalmıştı ve ders başlangıç zili çalıyordu. Kendine kızacak vakit yoktu.

Hızlıca geri dönmeli ve spor çantasını almalıydı. Giyinecek zamanı nasıl bulacağını, çantasını aldıktan sonra bahçeye inene kadar düşünecek zamanı olacaktı. Ani bir manevrayla merdivenleri çıkmaya başladı. Soluk soluğa kalmıştı. Sınıfa doğru hızlı adımlarla yaklaşırken ileride belli belirsiz bir gölge görür gibi oldu. Kalbi hızla atıyordu. Geç kalmış olmanın yarattığı telaş ve vücudunun salgıladığı adrenalin hormonu, aslında orada olmayan şeyler mi görmesine neden oluyordu? Bunu düşünecek vakit yoktu. ’Hadi Senem koş, çok geç kaldın!’ Sınıfın kapısına vardığında elini kapıya dayayarak birkaç saniye soluklandı. İçeri girdi, dolabını hızlıca açtı ve spor çantasını aldı. Tam kapıdan çıkıyordu ki tahtada yazan o yazıyı fark etti.Bu yazının sınıftan çıkarken orada yazılı olmadığına adının Senem olduğu kadar emindi.Sıranın altındaki defterinden bir yaprak kopartarak tahtada yazanları kağıda geçirdi ve hızla merdivenlere koştu.

O fark etmedi ama tüm bunlar olurken bir çift göz, karşı sınıfın kapısından gizlice onu izliyordu….